 |
Një studim i ri sugjeron që të jetuarit me qëllim lidhet me zvogëlimin e rrezikut të vdekjes së hershme tek njerëzit më të vjetër se mosha 50 vjeç. Rezultatet e reja u botuan të enjten (23 maj) në revistën JAMA Network Open.
Një grup studiuesish në Universitetin e Miçiganit analizuan të dhënat nga afërsisht 7,000 njerëz më të vjetër se 50 vjeç të cilët ishin regjistruar në një studim kombëtar që filloi në vitin 1992 dhe i cili plotësoi një pyetësor psikologjik në vitin 2006.
Pjesëmarrësve iu kërkua të rendisin sa fort ndjenin për deklarata të tilla si: "Më pëlqen të bëj plane për të ardhmen dhe të punoj për t'i bërë realitet" dhe "aktivitetet e mia të përditshme shpesh duken të parëndësishme dhe të vogla për mua"; atëherë njerëzve iu dha një "rezultat të qëllimit të jetës". Studiuesit më pas i krahasuan këto rezultate me shkallën e vdekshmërisë së pjesëmarrësve gjatë pesë viteve të ardhshme. Gjatë asaj kohe, 776 nga pjesëmarrësit vdiqën.
Pjesëmarrësit me rezultatet më të dobta të qëllimit të jetës kishin më shumë se dyfish të ngjarë të vdisnin gjatë periudhës së studimit, krahasuar me pjesëmarrësit me rezultatet më të larta të qëllimit të jetës. Në veçanti, ata me rezultate më të ulëta të qëllimit të jetës kishin më shumë gjasa të vdisnin nga shkaqet e zemrës ose të gjakut.
Të gjeturat morën parasysh faktorë të caktuar që mund të ndikojnë në kuptimin e njerëzve për qëllimin e jetës ose rrezikun e tyre të vdekjes së hershme, p. sh., nëse pjesëmarrësit kishin depresion.
"Nuk duket të ketë humbje nga përmirësimi i qëllimin e jetës, por mund të ketë përfitime," tha autori kryesor Alija Alimujiang, një studente e doktoraturës në Shkollën e Shëndetit Publik në Universitetin e Miçiganit. "Hulumtimet e mëparshme kanë sugjeruar se vullnetarizmi dhe meditimi mund të përmirësojnë mirëqenien psikologjike".
Hapi i ardhshëm për këtë hulumtim do të jetë përcaktimi nëse ndërhyrjet e dizajnuara për të rritur qëllimin e jetës funksionojnë me të vërtetë dhe nëse çojnë në rezultate të mira shëndetësore siç është përmirësimi i cilësisë së jetës, shtoi ajo.
Sipas studiuesve, ka disa arsye të mundshme se përse pasja e një qëllim jetësor mund të zgjatë jetën. Studimet e kaluara kanë treguar se mirëqenia e mirë, duke përfshirë jetesën e qëllimshme, ka ulur aktivizimin e gjeneve që shkaktojnë inflamacion në trup. Inflamacioni, nga ana tjetër, është lidhur më parë me një rritje të rrezikut të vdekjes së hershme, sipas studimit.
Megjithatë, një tjetër studim zbuloi se një qëllim më i fortë në jetë lidhej me nivele më të ulëta të kortizolit - hormon stresi - dhe niveleve më të ulëta të molekulave inflamatore në trup. Por asnjë studim nuk i ka matur në mënyrë të drejtpërdrejtë molekula ose biomarkerë të tillë dhe t'i ketë lidhur ato me rezultatet e shëndetit ose vdekshmërinë.
Një nga kufizimet e studimit është se hulumtuesit nuk mund të përjashtojnë mundësinë e "shkakësisë së kundërt" midis pjesëmarrësve me sëmundje kronike ose kërcënuese për jetën. Me fjalë të tjera, sëmundja kronike ose kërcënuese për jetën mund të ketë nxitur njerëzit që të kenë një qëllim më të ulët në jetë.
Në një analizë pasuese, kur hulumtuesit përjashtuan njerëz që kishin një sëmundje kronike ose kërcënuese për jetën, rezultatet e tyre rezultonin ende të vërteta, por kishte më shumë gjasa që këto rezultate të mund të kishin qenë për shkak të rastësisë, vunë në dukje autorët.