Mbretëria sumeriane ishte një civilizim i avancuar për kohën që daton rreth 4500 vjet më parë. Njerëzit e mbretërive të civilizuara shpikët dhe përpunuan gjuhën dhe të shkruarit, kishin njohuri rreth arkitekturës së avancuar, astronomisë, matematikës dhe ishin artistë entuziastë.
Kozmologjia religjioze e sumerianëve krijojë qindra zotë dhe një sistem gjithpërfshirës besimi. Sipas teksteve të tyre historike, dikur, njerëzit dhe zotët jetonin bashkë, megjithëse njerëzit ishin shërbëtorë të zotëve; çdo shtet kishte një zot mbrojtës më vete.
Këto qasje të sumerianëve ndaj zotërve u gjetën të shkruara mbi një pllakë në qytetin e lashtë të Nippurit. Miti i krinimit, i njohur si Enûma Eliš, fillon me këtë frazë:
Kur Parajsa në lartësi nuk kishte emër,
Dhe toka akoma nuk lindi një emër,
Dhe Apsu pranverorë, që lindi ata,
Kaosi, Tamut, mamaja e të dyve,
Ujërat e tyre u përzien,
Asnjë fushë nuk u formua, asnjë kënetë nuk u pa;
Kur asnjë nga zotët nuk u bë i gjallë, dhe asnjë nuk lindi një emër, dhe asnjë fat nuk u paracaktua;
Më pas u krijuan zotat në mesin e Parajsës
Lahmu dhe Lahamu u thirrën nga...
Në fillim ekzistonin zota që kishin karakteristika njerëzore, dhe këta sundonin botën. Ata erdhën në tokë dhe panë që kishte shumë punë për të bërë, kështu që filluan të të punojnë tokën, të shfrytëzojnë mineralet dhe burimet natyrore. Por deri në një pikë, puna u bë shumë e rëndë, deh zotët u rrebeluan:
Kur zotat si njeri
U mërzitën me punën dhe vuajtën rraskapitjet
Mundimi i zotëve ishte i madh
Puna ishte e rëndë, mosbesimi ishte i madh
Zoti i qiellit baba Anu pa se ata punuan shumë. Djali i tij Enki, apo Ea, sugjeruan që krijimi i qenies të sjellë edhe peshën e punës, dhe kështu krijojë njeriun me gjysmë motrën e tij Ninki. Kjo u bë duke pasi një zot u vra, trupi dhe gjaku i tij u përzien me dhe, dhe nga kjo përzierje u krijua qenia e parë njerëzore. Atyre u duket e mërzitshme pëlqimi i zotëvre:
Ke vrarë një zot
Bashkë me personalitetin e tij
E hoqa punën tënde të rëndë
Ja vendosa zotit punën tënde
Në dhe, , zoti dhe njeriu
do jenë të lidhur,
Në një unitet të përbashkët,
Deri në fund të ditëve, mishi dhe shpirti...
Pra kështu u krijua edhe njeriu i parë. Rezistoi në Eden, që është një fjalë sumeriane që do të thotë terren i rrafshët. Në poemën e gilgameshit, Eden përmendet si një lloj kopshti që ndodhet mes lumejve Tigër dhe Eufrat.
Punëtorët njerëz nuk ishin në gjende të prodhonin, derisa u modifikuan nga Enki dhe Ninki. Rezultati ishte Adapa, njeriu i parë plotësisht funksional, i pavarur nga zotët.
Tags
Kuriozitete